Het is mij gelukt om mijn PB’s vanuit Nottwil stabiel te houden en zelfs te verbeteren.
Momenteel is de T – meeting en het Nederlands kampioenschap achter de rug met de verbeterde persoonlijk records van 13,18 op de 100m en 27,29 op de 200m. Op het NK twee prijzen namelijk; Nederlands kampioen op de 200m en de tweede plek op de 100m.

Hiermee behoor ik tot nu toe tot één van de snelste vrouwen met een enkele onderbeen amputatie van de wereld. Echter voelt dit voor mij niet zo omdat alles nog nieuw is en ik zit in een opbouwfase waarbij ik nog veel te leren heb. In de training merk ik dat ik technisch beter begin te lopen, echter pas ik dit in de wedstrijden nog niet toe. Ik ben nog aan het zoeken naar de juiste vorm en de puzzelstukjes liggen nog los van elkaar. Dat is het allermooiste van dit avontuur. Het leerproces mentaal en fysiek.

Ik heb nu behoefte aan een trainingsperiode voordat ik de volgende stap ga zetten. Tevens omdat ik moet wennen aan mijn nieuwe blade. Deze blade is iets stijver en ik heb hem nog niet geheel onder controle. Dit merkte ik bij het Nederlands kampioenschap afgelopen zaterdag. Dat moet er nog inslijten.

Wel heb ik nog drie wedstrijden op de planning staan voordat ik mijn trainingsbehoefte ga benutten. Vrijdag staat de 100 en 200m in Leverkusen op de planning. Mijn doel hierbij is nog steeds het behouden van stabiele tijden.

Na deze wedstrijden krijg ik een korte hersteltijd en dan ga ik opbouwen naar het WK in Dubai.
Ik heb wel het gevoel dat ik nu op wereldniveau aan het opereren ben en dat mijn rauwe talent op 29-jarige leeftijd geen leugen is.
Hierdoor raak ik extra gemotiveerd om het beste uit mezelf te halen.

Wellicht verras ik mezelf nog de komende wedstrijden, maar daar ga ik niet van uit. Mocht het toch wel het geval zijn dan lees jij het in mijn volgende blog!😘🤗