Voor sommige komt Corona heel gelegen, voor andere atleten minder. Iedere atleet gaat hierop zijn eigen manier mee om. De één blijft enkel onderhouden, de ander gaat voor zijn topvorm.

Voor mij kwam Corona erg goed uit en voor mij voelt dit niet als een weggegooid jaar, maar een heel succesvol jaar. Het succes in Dubai doet iets met me. Mensen verwachten ineens iets. Daarvoor was ik hoogstens een underdog en ik genoot van deze positie. Je bent onbevangen en niemand verwacht iets van je debuut. Nu voelt de wereld anders.

Het betekent dat ik kritischer moet zijn op mijn omgeving. Ook speelde de vragen “Hoe blijf ik mezelf in de wereld van topsport?”, “Hoe behoud ik mijn eigen identiteit ondanks dat er verwachtingen zijn?”, “Is topsport wel echt de harde wereld als dat mensen zeggen? Of is het vooral hard werken en het creëren van je eigen wereld?”

Ik wil “een lieverd en een vrolijke vrouw zijn” maar hoe blijf je lief in deze wereld van presteren? Voor dit avontuur werkte ik in de zorg, omdat ik voor andere mensen wilde zorgen die het minder hebben. Dat zorgen dat zit nog steeds in me. Ik zet niet snel mezelf op de eerste plaats, eerder een ander boven mezelf. Nu is dat anders. Corona heeft me de tijd gegeven om stil te staan en te onderzoeken.

Ook om stil te staan bij wat er zoal gebeurt en veranderd is.

Even denk ik terug aan het moment in het ziekenhuis toen ik 8 jaar was na het ongeval. Ik ging iedere keer in bad om het verband van mijn stomp af te weken. Anders deed het echt te veel pijn. En ik wilde het vooral ‘zelf doen’. De zusters mochten het niet doen. En dat ‘zelf doen’ dat is iets wat bij mij hoort. Ik heb graag zelf de touwtjes in handen en geef deze niet makkelijk weg aan een ander. Enerzijds helpt mij dat enorm in het maken van keuzes, want ik vertrouw mezelf het meest. Anderzijds vind ik het ook moeilijk om controle los te laten.

• 

• 

Je kunt op sommige situaties in jouw leven controle uitoefenen. Maar als er iets in het leven niet bestaat, dan is het zekerheid.

Hier werd ik vorig jaar 1 juli 2019 nadat mijn tante overleed weer opnieuw aan herinnerd. Mijn lievelingstante was er altijd voor mij. Ik had een hele speciale band met haar. De mooie herinneringen met haar die blijven. Ik heb nu weer tijd om haar te missen om weer verdrietig te zijn dat ze er niet meer is.

Dit betekent dat ik op veel momenten dit jaar niet goed in mijn vel heb gezeten. Het is nu een jaar geleden maar het lijkt alsof het nu veel harder binnenkomt. En dat is oké en dat mag er zijn. Zojuist een boek uitgelezen over een vrouw die een vliegtuigcrash heeft overleefd en veel heeft verloren. En een klein stukje uit het boek is mij bijgebleven;

Niets blijft eeuwig verloren. Wie of wat we hebben verloren wordt een onderdeel van onszelf. Wie of wat deel was van je verleden, wordt ook deel van je toekomst. Zoals Einstein heeft bewezen kan energie niet worden vernietigd; ze kan alleen van vorm veranderen. Verlies brengt je dichter bij de liefde die je ooit hebt gehad – of nog hebt. Hoe dieper de band, des te groter het gevoel van verlies, hoe groter het verlies, des te dieper het gevoel van liefde.

Door deze verlieservaringen ga je ook anders in het leven staan. Je neemt niet zomaar genoegen met iets. Dus als het dit jaar dan niet ergens om gaat. Laat het dan in het teken van mezelf staan.

Nieuwe trainingslocatie, nieuwe coaches, vrienden & familie dichtbij huis. Mijn honden vaker bij me om te knuffelen en te wandelen. Thuisbasis als basis van rust. Mijn geliefde en ik weer samen een team.

Het is weer tijd om te genieten en gelukkig te zijn. Weer plezier te beleven in atletiek. Lekker vliegen over de baan. Want zoals het nu is en nu gaat zo plan ik mijn sportcarrière voor de komende 4 jaar.

Nog steeds hard werken maar geen harde wereld meer.

Ik heb even twee weken vakantie genomen om mijn lichaam fysiek en mentaal rust te geven. Vanaf nu start ik mijn winterseizoen. Rustig bouw ik verder. En in september ga ik ook nog twee wedstrijdjes racen.

Mijn coach Keith Antoine vertelde mij voordat je op vakantie gaat weet je waar je staat. Ik dacht absoluut in tijden en kracht. Hij zei tegen me stel jouw bestemming ligt in het noorden en je weet dat de zon in het oosten opkomt en in het westen ondergaat. Dan weet je dat als je de zon in de avond in het westen onder ziet gaan dat je nog steeds de goede kant op rijdt. Weten waar je staat is dus weten dat je in de juiste buurt zit. Meer zekerheid heb je niet nodig. Dus ook geen navigatie.

Leer te genieten van het proces en elk klein stapje dat je beter wordt.