Dit jaar heb ik schoongemaakt, opgeruimd en rechtgezet wat nodig is om de komende twee jaar te excelleren. Dit jaar was geen makkelijk jaar voor mij. Desondanks was dit tussenjaar een uitgelezen moment om de noodzakelijke reparaties te onderzoeken en doorvoeren. De start van mijn seizoen voelde goed waardoor ik het seizoen opende met het niveau wat ik in Tokyo had. Op het moment dat ik de tijden hoorde, pinkte ik wel een traantje weg, het was tegelijk op de sterfdatum van mijn tante.

Jammer genoeg werden mijn tijden daarna wat minder, of dit lag aan het feit dat het werk nog niet helemaal afgerond was of omdat de druk lager werd, kan ik je niet vertellen. Maar de ellenlange reeks aan tegenslagen dat de reis naar Mexico heeft gebracht, heeft mij zeker niet geholpen. Mocht jij niet weten wat er is gebeurd, een samenvatting.

Het plan was om deel te nemen aan de World Para Athletics Grand Prix in Monterrey Mexico en om daar te gaan shinen op de 100 & 200m 21 & 22 juli. Op het moment dat we aankwamen in Mexico werd duidelijk dat onze bagage, inclusief medische bagage daar niet aankwam. Om de kans op problemen te verkleinen had ik mijn blade in mijn handbagage meegenomen en enkele andere benodigdheden. Maar niet alles dat ik nodig had kon in mijn handbagage dus zaten enkele belangrijke zaken bij de medische bagage. Dat zouden de luchtvaartmaatschappijen immers met extra zorg behandelen. Gelukkig was Adidas zo attent om het nodige te regelen vanuit hun vestiging in Mexico. De spikes kwamen aan op de dag van de eerste race. Maar met alle stress en problemen veroorzaakt doordat mijn baggage door American Airlines en Aer Lingus nooit in Mexico was aangekomen werd ik helaas ziek en kon ik niet deelnemen aan het evenement.
Mijn bagage is in september twee maanden later pas thuisgekomen. Dit omdat de meeste mensen deugen en er toch wel wordt opgelet als er #teamNL op je koffer staat.

Omdat ik flink ziek ben geweest duurde het na Mexico twee weken voordat ik weer een beetje fit was. Vanaf dat punt kon ik pas de serieuzere trainingen weer oppakken, vervolgens ontstond de volgende uitdaging. Dit moest zonder mijn coach, want die was op een welverdiende vakantie. Omdat ik toch weer op niveau moest komen, testte ik in de opbouwperiode verschillende categorieën (stijfheden) blades, diverse lengtes en uitlijningen. In een toernooi jaar wil je hier namelijk niet mee bezig zijn. Dus dit moest gebeuren zodat dit bij de komende twee drukke jaren niet nodig is. Nu is het materiaal helder en is het groeipad uitgestippeld en hoeven we ons daar de komende tijd niet meer mee bezig te houden.

Wanneer ik dit zo schrijf voelt het of er niets goed is gegaan. Toch ben ik erg trots op wat ik heb gepresteerd met alle tegenslagen en uitdagingen in ogenschouw. Mijn winter was niet stabiel (zie blog Camino) mijn seizoen was gebroken en ik had veel te verwerken. Maar mijn vastberadenheid is enkel sterker geworden.

Ik geloof in mezelf en mijn ambities.

Voor mijn gevoel heb ik nu nagenoeg alles opgelost wat opgelost moest worden, om de komende twee jaar er volle bak voor te kunnen gaan. Nu is het tijd voor drie weken rust en 3 oktober start ik mijn volgende winterseizoen.

Ik wil mijn partners & sponsoren bedanken voor de steun en support Sport Stories, Adidas, Xiborg, Van Dort Letselschade, Tsuru, Fonds Gehandicaptensport, Hashtagfysio, itContinues, Atletiekunie, Vughtse Sportclub Prins Hendrik & Ministerie van Volksgezondheid.

Natuurlijk mijn coach Joep Janssen. Grootste dank aan mijn verloofde.
Zonder jullie is mijn missie onmogelijk.
Dat is namelijk om van je beperking, je kracht te maken door middel van sport.

Wat ik mezelf afvraag is het volgende:

Hoe ga jij om met de rommel die opbouwt met verloop van tijd?

Het allemaal opruimen is veel werk en ik ben erg benieuwd hoe jij dit doet. Je kan deze vraag beantwoorden in de reacties hieronder. Ik lees ze allemaal.