Als sprinter in de T64-klasse laat ik zien dat een beperking een kracht kan zijn. In de Moving for GrowthPodcast wil ik je laten zien dat sport over meer gaat dan alleen het resultaat. Het gaat over de kracht van beweging en groei.
In deze allereerste aflevering van de Moving for Growth podcast neem ik je mee door mijn carrièrre en ga ik veel verder dan alleen medailles en podiumplaatsen. Mijn verhaal is van verandering, van een zorgprofessional naar een Paralympische atleet.
Met twee bronzen en twee zilveren medailles, waaronder een zilveren op het WK in Dubai en een bronzen op de Paralympische Spelen in Tokio, heb ik behoorlijk wat weten te bereiken op de atletiekbaan. Maar wil ik deze podcast maken?
Het is simpel. Ik wil mijn ervaringen delen, de lessen die ik heb geleerd, en de obstakels die ik heb overwonnen. Van het vinden van mijn passie in het sprinten tot het overkomen van de verwachtingen van anderen en vooral mezelf. Het betreden van de wereldtop gaat niet zonder slag of stoot. Maar het is absoluut niet onmogelijk. Maar er is wel doorzettingsvermogen en vastberadenheid voor nodig.
Uiteindelijk zal de Moving for Growth podcast meer zijn dan alleen mijn verhaal. Het is een plek waar we de verhalen van groei en beweging met je delen en de bewustwording bewegen en vitaliteit te vergroten.
Dus, of je nu een aspirant-atleet bent, iemand die zoekt naar motivatie om te bewegen, of gewoon nieuwsgierig naar de mens achter de medailles, dan deze podcast is voor jou.
Luister naar mijn verhaal en ontdek wat er mogelijk is als je van je beperking een kracht maakt.
P.S. Als je vragen hebt, kun je deze hieronder stellen; ik zal ze beantwoorden in aflevering 4 (we hebben al twee afleveringen meer opgenomen).
Met hier en daar een pijntje maak ik het goed, aan het begin van de wintertraining. Ik ben blij met hoe het afgelopen seizoen is gegaan en ik ben tevreden met mijn bronzen plak. Er kwam wel veel meer bij kijken dan ik dacht, het is meer dan een stukje zo hard mogelijk lopen op een baan.
Hoe ga je om met druk, maar vooral wat heb je nodig op de Paralympische Spelen? Wat kan je wel en juist niet gebruiken? Mijn ervaring van mijn eerste Paralympisch Spelen gaven mij de ruimte om dat voor mezelf te ervaren.
Mijn droom is Goud op de spelen in Parijs.
In een vol stadion met al mijn geliefden op de tribune. Dit durf ik nu hardop uit te spreken, “ik ga voor Goud”. Met plek twee of drie neem ik geen genoegen.
Ik heb nu alle toernooien een keer meegemaakt. Ik ben toe aan de volgende stap.
Het klinkt misschien gek, maar ik geloof dat sommige dingen met een reden gebeuren. Als het niet gaat zoals je wil, dan is er altijd iets te leren. Mijn bescheiden kant vindt dat ik ervaring miste. De andere kant van mij die zegt “dat ik met een hoop levenservaring begon, wat ook wat waard is”. Maar bovenal ben ik ervan overtuigd dat ik sneller ga worden dan tot nu toe ben geweest. Ik ben nog niet klaar en ik denk dat anderen dat ook hebben gezien.
‘Fly baby Fly’ gaat niet over dat je meteen kunt vliegen. Het gaat over het leerproces voordat je dat kunt.
Sprinten zonder rem in je lichaam & geest, hoe doe je dat?
We zitten nu in de donkere dagen voor kerst en dan blik ik terug op het jaar. Op de mooie, maar ook de minder mooie momenten.
Mensen vragen wel eens aan me; heb je nooit de drang om ermee te stoppen? Mijn antwoord is; Ja, die momenten heb ik wel eens gehad.
Dan zit je weer in die uitputtende wintertraining periode.
Vaak ben je moe na zware trainingen. Tuurlijk vraag je jezelf dan wel eens af; “Waar doe ik dit nu eigenlijk allemaal voor?” En het bijzondere is dat het antwoord op deze vraag mij motiveert om door te zetten. Dan besef ik dat de drang om door te gaan vele malen groter is.
Topsport heeft mij geleerd dat je zonder pijn niet kunt groeien. Dat je soms juist je angsten of je uitdaging recht in de ogen aan moet kijken om verder te komen. Niets komt vanzelf. Het is een mentaal & fysiek spel.
Kortom waar doe ik het voor? Omdat de liefde voor het leven en de sport alles overheerst.
Dit wedstrijdseizoen eindigde ik in top 6 op de 100m en top 3 op de 200m van de wereld en liep ik in totaal 18 wedstrijden. In al deze wedstrijden leerde ik iedere race iets nieuws.
Ik leerde zoveel dat het voldoende bleek voor een ticket naar de Paralympische Spelen. Wat ik het fijnste vindt aan deze hele situatie is dat ik het op mijn eigen manier heb kunnen doen. Daarvoor moest ik mezelf op de eerste plaats zetten en heb veel moeten aanpassen, mijn omgeving, mijn team en mijn materiaal. Hier ben ik enorm trots op. Zeker wanneer ik terug kijk op de staat waarin ik was toen ik in Juni 2020 bij Joep begon te trainen.
Toen voelde het alsof het maken van één sit-up al veel was. Dit hele proces heeft mij geleerd dat je mentaal goed in je vel moet zitten om je lichaam op de toppen van zijn kunnen aan te sturen. Met tot gevolg dat ik weer terug moest naar de basis.
En dan moet je ook nog even dealen met alle COVID19 perikelen. Niet weten of je mag trainen in Vught, kan je de krachtruimte wel gebruiken? Mag ik een andere krachtruimte gebruiken?
Gelukkig heb ik hierbij ook hulp gekregen van Brabant Sport. Zij hebben me geholpen door TeamNL Centrum Zuid beschikbaar te maken voor krachttraining toen ik niet bij PH mocht trainen vanwege de maatregelen.
Gelukkig wordt je van overwonnen tegenslagen enkel wijzer en sterker.
De samenwerking tussen Joep en Keith kende, zoals iedere partnerschap zijn ups en downs. Zij hebben elkaar niet uitgekozen. Dat heb ik gedaan en dat zorgde soms voor wat frictie en ook dit is uiteindelijk erg waardevol. Deze frictie heeft mij ook geholpen op mijn pad naar Tokyo. Want het leert je verder te kijken dan de gebaande paden.
Een voorbeeld van frictie was Keith’s aanpak van standaardisatie en de variatie die Joep wil aan brengen. Dit standaardisatie brengt een vorm van focus die mij helpt om dingen op te pakken, terwijl de variatie me helpt dingen interessant te houden en dezelfde uitdaging op meerdere manieren te tackelen. Dit jaar heeft de nadruk op standaardisatie gelegen, hoe moeilijk dit ook voor mij is. Maar het heeft me wel een sterke basis gegeven.
Nu ben ik in Japan mijn voorbereidingskamp aan het afronden. Mijn vorm begint nu te komen, het voelt alsof alles nu op de juiste plek valt. Morgen gaan we het Paralympisch dorp in en houden we deze scherpte en snelheid vast. Er zijn een aantal atleten waar ik veel lol mee heb en dat maakt het bijzonder. Dat je deze ervaring kunt delen met andere. Want uiteindelijk maak je samen de herinneringen.
Ik kijk enorm uit naar de spelen en daar te shinen. Maar ik ga vooral genieten want alleen al deze ervaring pakt niemand van me af.
