Wat een ongelooflijke weken heb ik achter de rug! In de nieuwste aflevering van de Moving for Growthpodcast neem ik jullie mee op een reis door mijn recente wedstrijden en prestaties. Van Tilburg tot Parijs, en van onverwachte uitdagingen tot magische momenten – er is zoveel gebeurd dat ik nauwelijks weet waar ik moet beginnen.
Wisten jullie dat ik tijdens een van mijn races met een zonnebril moest lopen? Of dat er steeds arenden opdoken op cruciale momenten? En hoe reageerde ik eigenlijk toen ik mijn wereldrecord verbrak in Parijs?
In de podcast deel ik al deze verhalen en nog veel meer. Ik praat openhartig over:
De ups en downs van mijn prestaties
Hoe ik omga met onverwachte tegenslagen
De rol die mijn team speelt in mijn succes
Mijn gedachten en gevoelens tijdens cruciale momenten
Maar er is meer dan alleen mijn verhaal. We bespreken ook het belang van het in de schijnwerpers zetten van andere para-atleten. Wie weet, misschien hoor je in de volgende aflevering wel een wereldkampioen aan het woord!
Benieuwd naar alle details en inside stories? Luister dan naar de volledige aflevering van de Moving for Growth podcast. Geloof me, er zijn zoveel momenten en inzichten die je niet wilt missen!
Laat me weten wat je van de aflevering vindt en welke momenten jou het meest hebben geraakt.
P.S. Blijf de podcast volgen voor meer verhalen van andere atleten op weg naar de Paralympische Spelen! Heb je vragen voor mij of mijn gasten? Stel ze in de reacties hieronder.
Als sprinter in de T64-klasse laat ik zien dat een beperking een kracht kan zijn. In de Moving for GrowthPodcast wil ik je laten zien dat sport over meer gaat dan alleen het resultaat. Het gaat over de kracht van beweging en groei.
In deze allereerste aflevering van de Moving for Growth podcast neem ik je mee door mijn carrièrre en ga ik veel verder dan alleen medailles en podiumplaatsen. Mijn verhaal is van verandering, van een zorgprofessional naar een Paralympische atleet.
Met twee bronzen en twee zilveren medailles, waaronder een zilveren op het WK in Dubai en een bronzen op de Paralympische Spelen in Tokio, heb ik behoorlijk wat weten te bereiken op de atletiekbaan. Maar wil ik deze podcast maken?
Het is simpel. Ik wil mijn ervaringen delen, de lessen die ik heb geleerd, en de obstakels die ik heb overwonnen. Van het vinden van mijn passie in het sprinten tot het overkomen van de verwachtingen van anderen en vooral mezelf. Het betreden van de wereldtop gaat niet zonder slag of stoot. Maar het is absoluut niet onmogelijk. Maar er is wel doorzettingsvermogen en vastberadenheid voor nodig.
Uiteindelijk zal de Moving for Growth podcast meer zijn dan alleen mijn verhaal. Het is een plek waar we de verhalen van groei en beweging met je delen en de bewustwording bewegen en vitaliteit te vergroten.
Dus, of je nu een aspirant-atleet bent, iemand die zoekt naar motivatie om te bewegen, of gewoon nieuwsgierig naar de mens achter de medailles, dan deze podcast is voor jou.
Luister naar mijn verhaal en ontdek wat er mogelijk is als je van je beperking een kracht maakt.
P.S. Als je vragen hebt, kun je deze hieronder stellen; ik zal ze beantwoorden in aflevering 4 (we hebben al twee afleveringen meer opgenomen).
Het is weer eens tijd voor een update. Hoe gaat het met mij en wat heb ik allemaal gedaan de afgelopen periode? Ik zit nog steeds in mijn wintertraining periode. Mensen vragen mij wel eens wat bedoel je met wintertraining?
Een ijskoud fundament 🥶
Het is de periode van Oktober tot het wedstrijdseizoen, in- of outdoor, waarbij je in de trainingen het fundament legt voor je wedstrijdseizoen en figuurlijk wordt uitgewrongen. Daardoor ben je deze periode vaak moe en heb je niet veel energie om nog andere dingen te gaan doen. Deze winter hebben de trainers en ik besloten om geen rekening te houden met het indoorseizoen. Maar we wilden wel een wedstrijdprikkel opzoeken. Voor mijzelf is dit belangrijk omdat ik anders te lang in mijn ‘trainingshok’ blijf en ik het gevoel verlies, waarom ik doe wat ik doe, waarom ik het leuk vind. Het plan was om deel te nemen aan 3 wedstrijden 60m indoor. Dat is iets minder dan vorig jaar, want toen liep ik 6 wedstrijden.
Wat een grapjassen 🤣
De eerste wedstrijd was in Sittard op 21 januari, waar ik het seizoen opende met een evenaring van mijn persoonlijk record van 8,46. Daar was ik erg tevreden mee want ik had die hele week zwaar getraind. Dat ik dan alsnog mijn pb kon evenaren toverde dat wel een glimlach op mijn gezicht. De bondscoaches, Joep en Fynn, maakten de opmerking tijdens de warming-up “plaats je voet onder je heupen”, waarop ik antwoorde: “Nee! Moeten jullie mij maar niet zo moe maken😜”.
Je vliegtuig missen of het vliegtuig dat mist😲
Na deze eerste prikkel was ik uitgenodigd om deel te nemen aan de 60m indoorwedstrijd in Clermont, Frankrijk. Hier hadden ze een supertof initiatief om tijdens een World Athletics meeting Para-series te organiseren. Hoe vet is dat? Dat je tussen Olympische atleten ook jouw kunsten mag vertonen buiten Nederland? Joël de Jong en ik gingen een dag eerder, en het begon al met dat we het vliegtuig bijna misten omdat we te druk aan het kletsen waren.
De reis verliep zeer vlot. We kwamen aan in Lyon en werden door Julien, van de organisatie van X-Athletics Meeting, naar het vliegveld gebracht. Julien is heel lief, maar hij sprak geen woord Engels. Dan krab je jezelf eens achter je oren en denk je: Engels spreken, dat moeten we toch echt beter kunnen in Europa? Gelukkig had hij een tolk bij zich.
Toen Joël en ik goed en wel begonnen aan ons programma, kregen we een bijzondere boodschap: de vlucht van de rest van onze groep was hun vliegtuig kwijt, als in de vlucht werd geannuleerd. Dat maakte het spannend of Fynn, Zara, Cheyenne, Stijn & Luigi überhaupt konden komen. Wij waren er bang voor, want dit is wel erg kort dag. Gelukkig bedacht Fynn zich sneller dan wij, de trein rijdt ook. De avond voor de wedstrijd kwam het hele clubje gelukkig aan.
Een bijzondere race vlakbij een bijzondere plek
Wat deze wedstrijd voor mij bijzonder maakte was dat één van de artsen (die mijn leven redde in 1998) kwam kijken. Ik mag van Benoit niet meer zeggen dat hij “de arts” was en daar heeft hij gelijk in. Want diegene in de traumahelikopter die heeft besloten mij naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen, hij heeft jouw leven gered. Daarin heeft hij gelijk, als die arts had besloten het plan te volgen en naar het ziekenhuis in Lyon te vliegen en mij niet bij Valance af te leveren, dan was ik er niet meer geweest.
Toen Benoit mij zag als 8-jarig kind op de brancard, wist hij dat het kantje boord was, maar hij voelde aan alles dat ik sterk ben en het ga redden. Dat ik nog niet klaar was met het leven. Dit zag hij nu weer, 26 jaar later. De liefde voor de sport. Met zijn kinderen zag hij dit in het stadion van Clermont. Hij zag dat ik mijn 60 meter tijd verscherpte naar 8,31.
Op naar de finale van het indoorseizoen
Afgelopen zondag tijdens een uitverkocht Omnisport had ik ook de eer om mijn kunsten te vertonen op de 60m tijdens het NK Indoor Senioren. Wat was dit weer bijzonder om daar te mogen lopen. Toen ik goed en wel binnen was mocht ik meteen een nieuwe para-atleet helpen het NK Indoor iets minder spannend voor haar te maken. Voor haar was dit de eerste keer, en ze had geen idee hoe dat is om de eerste keer in zo’n vol stadion te lopen. Vond dat mooi om te zien, omdat ik er jaren geleden ook zo bij liep.
Een uurtje later was het zo ver: Ik mocht de focuszone in. Die trap op naar het midden van de arena. Daar sta je dan in het midden van Omnisport! Een paar stappen verwijderd van het startblok.
De start voelde goed, maar dat middenstuk was erg ontspannen en toen ik over de finish kwam dacht ik: “dit is geen PB, dit voelde te ontspannen”.
Mijn verbazing over de tijd die op het bord kwam te staan was dan ook gigantisch. Want de race eindigde blijkbaar in een persoonlijk record van 8,25 op 60 meter.
Interessant feitje, blijkbaar is mijn tijd de snelste 60 meter ooit gelopen door een vrouw in mijn klasse. Het is geen Wereldrecord omdat de 60 meter geen officieel Paralympisch onderdeel is.
Wat deze dag wat emotionele lading gaf, is dat ik deze tijd liep op de verjaardag van mijn moeder. Mijn moeder is er niet meer sinds het ongeluk maar dit voelde niet zo. Het voelde of ze in mijn rug blies en dit loopje tot een pb promoveerde. 60 meter is nooit mijn sterkste afstand geweest en toch eindig ik mijn 2024 indoorseizoen met een prachtig PB. Daar ben ik erg blij mee.
Daarna heb ik lekker naar de wedstrijden gekeken en liep Femke Bol een wereldrecord en finishte Cathelijn Peeters als derde daar achter. Wat was dat gaaf om te zien zeg, en de sfeer in het stadion was echt top. Cathelijn ken ik van Prins Hendrik; we komen elkaar iedere vrijdag nog steeds tegen bij de club in Vught en zijn we te herkennen aan ons harde gelach. Toch fijn om te merken dat ik niet de enige ben die zo hard kan lachen met zo’n hoge toon.
De puzzel is gelegd🧩
We hebben mijn startpositie veranderd. Ik ben twee jaar wezen stoeien met een 4-punt start. Ik kwam geen stap verder. Het moest anders. Met een beetje creativiteit zijn we tot een 3-punt start gekomen waar ik vertrouwen in heb. Waar ik mij vrij en prettig bij voel. Vooral dat vrij voelen is voor mij belangrijk om hard te kunnen lopen. Ik ben zo opgelucht dat we deze beslissing hebben gemaakt. De vorige start voelde voor mij alsof ik opgesloten zat in een kooi en eerst de sleutel moest vinden om de kooi open te maken. Nu voelt het gewoon vrij en meteen kunnen gaan. Nu kunnen we ons meer richten op waar mijn kracht ligt. In plaats van richten op waar ik niet goed in ben. Want starten daar ligt mijn kracht niet. Deze beslissing resulteert in 2 tiende harder op een 60m. Ben benieuwd of we nog meer tijd er vanaf kunnen snoepen op de 100 & 200m. Wat zou dit kunnen betekenen voor outdoor? Ik durf het niet te zeggen.
Ik heb nog nooit zo goed in mijn vel gezeten als dit jaar. Alles ligt op zijn plek. Ik geniet vooral van het feit dat het zo goed gaat. Vind de hele setting zoals het nu is top. Drie volle dagen Papendal en één volle dag Vught. Vind het ook prettig om twee coaches te hebben die zo intensief met elkaar samenwerken. Allebei hebben ze hun kwaliteiten, en soms zoek ik Fynn wat meer op en soms Joep. Dit werkt verfrissend. Het zijn goede sparringpartners met passie en gedrevenheid. Alles is bespreekbaar, en er is ruimte voor eigen creativiteit. Dus je mag ook zelf meedenken in je eigen proces. Ze staan naast je en ondersteunen je om het beste uit jezelf te halen. Vind het toch belangrijk om te vertellen wat mijn ervaring nu is. Omdat er in de afgelopen 2 jaar best wat is veranderd in de structuur op Papendal.
Voorheen had je een bondscoach en een talentcoach, en dat waren twee aparte werelden. Nu heb je twee bondscoaches die samenwerken en talenten en ervaren atleten met elkaar mengen. Ik vind het een hele verbetering.
Ik ga nu weer “mijn trainingshok” in, want op 16 maart staat er weer een trainingskamp op de planning in Tenerife.
Op 9 mei open ik het outdoorseizoen op de 100m bij mijn club Prins Hendrik in Vught tijdens de Harry Schulting Games. Dit ontzettend spannende seizoen nadert snel Ik ben ook bruiloft zaken aan het regelen.
Spannend, spannend! 2024 wordt hoe dan ook een mooi jaar! Ik voel het.
Morgen neem ik deel aan een 60 meterindoor race in Frankrijk! De locatie is het Stadium Jean-Pellez in Aubière. Het adres is 44 Rue Pasteur, 63170 Aubière, Frankrijk – mocht je in de buurt zijn, kom dan zeker langs! Ik ben hier nu al sinds donderdag en ik moet eerlijk zeggen dat het erg goed voelt.
Ik zal twee keer lopen: de eerste keer om 12:45 en de tweede keer om 14:15. Het is altijd een adrenalinekick om aan de startlijn te staan, en ik ben benieuwd wat deze dag gaat brengen.
Het leuke nieuws is dat jullie dit avontuur samen met mij kunnen beleven. De wedstrijden zijn namelijk live te volgen via Instagram! Voor updates en de live-uitzending kun je hier terecht:
Hopelijk kijken en juichen jullie morgen waar jullie ook zijn!
Het is tijd om terug te kijken op een jaar dat zowel intens als inspirerend was. 2023 was voor mij een jaar van verandering, groei en onverwachte avonturen. Dit is ook het jaar geweest dat de basis legt voor, hopelijk, succes in 2024.
🏃🏻♀️ Sprinten door Uitdagingen
Het jaar begon met een sprint – letterlijk. Ik richtte me op de 60 meter, vastbesloten mijn tijd te verbeteren. Ik begon met 8,7 seconden, een tijd die al snel voelde als een beginpunt van iets groters. Elke training, elke zweetdruppel bracht mij dichter bij mijn doel.
🌍 Een Avontuurlijke Omslag
Vervolgens was het tijd voor een adembenemende wending. Ik vertrok naar Alagna voor een campagne met Samsung, een ervaring die mijn horizon verbreedde en me liet zien hoe veelzijdig het leven als atleet kan zijn. Dit avontuur met de Galaxy Watch 5 Pro was meer dan alleen een reis – het was een openbaring van mogelijkheden.
Toen ik terug kwam uit Alagna restte mij nog één wedstrijd in het Indoorseizoen, het NK Indoor te Apeldoorn. Ik kwam dus op vrijdag terug uit Italië en wist op zondag mijn tijd te verbeteren naar 8,46 seconden. Die bijna kwart seconde verbetering op de 60 meter was niet alleen een fysieke prestatie, maar ook een mentale overwinning.
🏡 Een Nieuw Hoofdstuk Thuis
Mijn persoonlijke leven nam ook een belangrijke wending. De beslissing om te verhuizen was zowel opwindend als ontmoedigend. De snelle verkoop van ons huis en de zoektocht naar een nieuw thuis waren een wervelwind van emoties en uitdagingen. Maar zoals altijd, vonden we een weg door de storm.
🔁 Technologische Sprongen
De overstap van de Xiborg V naar de Össur Cheetah Xtreme blade markeerde een nieuw hoofdstuk in mijn atletiek carrière. Deze verandering, samen met de start van de samenwerking met Heckert en van Lierop, opende nieuwe deuren en kansen.
🥇 Een jaar van Records
Vanaf het moment dat ik overstapte op de nieuwe blade dat dit seizoen niet foutloos zou worden. Een nieuw been, dat anders voelt, heeft invloed op je snelheid. Nu heb ik alle vertrouwen in mezelf en is dit niet de eerste wissel. Op de baan vond ik mijn ritme snel terug, met een persoonlijk record van 12,76 seconden op de 100 meter in Nottwil. Vanaf dit moment voelde elke race als een stap richting mijn droom.
🌟 Uitdaging en Triomf in Parijs
Het WK in Parijs was een test van mijn veerkracht. Een nieuwe koker, uitlijning inclusief weer een andere categorie blade. Tijdens de series van de 100 meter faalde mijn startblok wat mij bijna deelname aan de finale kostte. Dit was een zware tegenslag en om het erger te maken dacht ik dat het mijn waardeloze start was. Later nadat we de beelden analyseerde zagen we dat ik het blok bijna uit de rails drukte.
Ondanks deze enorme tegenslag wist ik me redelijk te herpakken in de finale later die dag. De belangrijkste les van die dag was de kracht van doorzettingsvermogen. Om vervolgens later die week het Zilver te winnen op de 200 meter was niet alleen een prestatie, het was een bevestiging van mijn vastberadenheid.
📦 Een Race tegen de Klok
De verhuizing was een marathon op zich. De sleuteloverdracht en de strakke deadline waren een race tegen de klok, maar we haalden het. Dit was meer dan alleen een fysieke verhuizing; het was een overgang naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Nu, terwijl ik me nestel in mijn nieuwe huis, kijk ik vooruit naar 2024. De wintermaanden zijn een tijd van training en voorbereiding voor de Paralympische Spelen in Parijs. Elk moment, elke training brengt me dichter bij dat doel. Ik kijk uit naar de kansen en uitdagingen die voor me liggen. Met jullie steun geloof ik dat alles mogelijk is.
Ik train vanaf oktober iedere maandag, dinsdag & donderdag op Papendal onder leiding van Joep Janssen en Fynn van Buuren. Iedere vrijdag train ik op de thuisbaan Prins Hendrik in Vught. Waar Joep Janssen ook training geeft. Wat heb ik een leuk team en geweldige coaches. We houden elkaar scherp.
Alle dank aan de coaches voor afgelopen jaar.
Dank aan Atletiekunie voor het faciliteren van trainingsfaciliteiten, faciliteren tijdens wedstrijden, toernooien en trainingskampen.
Tevens dank aan Vughtse Sportclub Prins Hendrik voor het faciliteren van trainingsfaciliteiten.
Steun van Sponsoren is essentieel om het hoogst haalbare te kunnen bereiken. Enorm bedankt weer voor jullie steun.
Als laatste, dank aan mijn verloofde. Mijn rots in de branding. We doen dit samen. Je staat altijd voor mij klaar. Zonder jou kon ik dit niveau niet zo snel bereiken.
